Korte fietsroutes

De Route

• Afstand: zelf te bepalen. Je fietst dezelfde weg heen en terug. Een logisch keerpunt is na 15 km, bij de pelgrimsaccommodatie Ryphusan. Je kan nog 6 kilometer verder fietsen tot het doodloopt. Daar is ook het hoogste punt.
• Start/einde: Driva, camping Smegarden.
• Tot 17 km bewegwijzerd met bordjes van Het Olavspad / Gudbrandsdalsleden.
• GPS-track is in te vinden in de Route-App van de Fietsvakantiewinkel of via de QR-code in de gids Gudbrandsdalsleden.
• Wegdek: grusvei, dat is een halfverharde weg
• Hoogste punt: Ryphusan ligt op bijna 1100 m. Het einde van de route is het hoogste punt, 1238 m. Je start op 533 m hoogte
• Moeilijkheidsgraad: redelijk. Er zitten een paar korte steile stukjes bij.
• Beste seizoen: half juni tot half september (daarvoor en daarna kan er sneeuw liggen)
• Soort fiets: een fiets met minimaal zeven versnellingen. Racefietsen zijn ongeschikt (te dunne banden)
• Drukte: zeer rustig. Je zal (wandelende) pelgrims tegenkomen. Bijna alle pelgrims overnachten in Ryphusan omdat dat de enige accommodatie voor wandelaars is in de wijde omgeving. Er liggen een paar zomerhutten aan de route, dus een enkele keer zal een auto je passeren.

Introductie

Tussen Kongsvold en Driva gaat de Gudbrandsdalen-fietsroute over de snelweg. De wandelaars lopen min of meer parallel aan de snelweg, maar veel hoger, door de bergen. Een deel van de wandelroute, over Vårstigen, is absoluut niet te fietsen; maar er is ook een deel wèl te fietsen, door Vinstradalen. De reden dat dat deel niet is opgenomen in de fietsgids, is omdat je er, fietsend vanuit het zuiden niet kan komen (want alleen bereikbaar via het onfietsbare Vårstigen). En vanuit het noorden loopt het dood (want, juist, Vårstigen).

Op het kaartje (klik/tap om te vergroten) zie je de (officiële) wandelroute in het zwart en de fietsroute in het rood. De rode pijlen wijzen naar het deel dat je niet kan fietsen. De groene pijl wijst naar het deel dat wel te fietsen is.

Voor wie het interessant vindt, onder de foto's schrijf ik nog iets over Vårstigen, het 'lentepad'.

Fietsen door Vinstradalen

Het deel door Vinstradalen, het dal van Vinstra, is echter zeer de moeite om, als het mooi weer is, vanuit Driva heen en terug te fietsen. Fiets je Het Olavspad, dan kan je overwegen een 'vrije' dag te nemen en een extra nachtje te boeken bij camping Smegarden om vanuit de camping de dagtocht te ondernemen. Omdat de route doodloopt, fiets je dezelfde weg heen en terug. Of anders gezegd: je fiets omhoog en weer naar beneden, je gaat immers de bergen in. Omdat je dezelfde weg weer teruggaat, kan je uiteraard zelf bepalen wanneer je stopt en terugfietst. Een logisch keerpunt is na 15 km, bij de pelgrimsaccommodatie Ryphusan. Je kan nog 6 kilometer verder fietsen tot het doodloopt. Daar is ook het hoogste punt.

Routebeschrijving

De route gaat over een grusvei (half verharde weg) en volgt grotendeels Het Olavspad (de wandelroute) in tegenovergestelde richting. Je begint op 530 meter hoogte en na nog geen tien kilometer heb je de boomgrens bereikt. Eenmaal boven volgt er een kilometerslange kronkelige weg langs het riviertje Vinstra met adembenemende uitzichten over de hoogvlakte en de kale bergwanden die daar weer bovenuit torenen.

Onderweg

Hoogtepunten

Bij km. 3: de Mikaels kapell, een verborgen pareltje aan het Olavspad (foto).
De Michaelkapel is special voor de pelgrims in 2012 gebouwd. Een charmant houten kapelletje, geflankeerd door een bescheiden klokkentoren.
Achter het altaar is een raam geplaatst bij wijze van altaarfrontaal. Het raam biedt een prachtig uitzicht op de bergen van Oppdal. De naam van aartsengel Michael is gekozen vanwege de opgraving van een bronzen Michaelbeeldje, Rise-engel genoemd, 500 m ten noorden van de kapel. Voor meer foto's zie Uitgelicht: Mikaels kapell.

Bij km. 5: Waterval

Bij km 10.5: Waterbron met schoon drinkwater

Bij km. 15: Ryphusan. Wanneer je een kleine verzameling donkere gebouwen in een dal ziet liggen, kom je aan bij boerderij Ryphusan. De onbediende pelgrimshut is te herkennen aan de afbeelding van een pelgrim, links van de weg op een enigszins afgebladderd rood geverfd gebouw. Je kan daar eventueel overnachten, maar het is ook een prachtig pauzeplekje. Kijk vooral even binnen.

Foto's: Ryphusan

Toiletten

Toiletten zijn te vinden bij het startpunt, camping Smegarden. En bij Ryphusan is een outdoor-toilet.

Drinkwater onderweg

Behalve de waterbron bij km 10.5, kun je bij Ryphusan drinkwater uit de rivier halen (zie foto).

Eten en drinken

Neem zelf eten en drinken mee. In de wijde omgeving zijn geen echter geen supermarkten. Kom je uit het zuiden, dan is Dombås de laatste mogelijkheid om boodschappen te doen. Komend vanuit het noorden is dat Oppdal.
Voor noodgevallen: Camping Smegarden heeft een kleine kiosk en in Ryphusan zijn wat houdbare producten die je kan gebruiken (betaling: Paypal of cash).

Overnachten

• Camping Smegarden
  Open: hele jaar. Prijzen: zie website: Smegarden.no. Hutten en eigen tent. Maaltijden zelf verzorgen. Beddengoed tegen extra betaling. Winkel (klein aanbod) op terrein. Tip: boek twee nachten en laat overdag je tent en bagage achter. De rit door Vinstradalen is makkelijk in één dag te doen.
• Ryphusan
  Open: juni - oktober/november (tot er sneeuw is gevallen). Onbemande hut met 10 bedden. Maaltijden zelf verzorgen, gasfornuis aanwezig. Eigen slaapzak noodzakelijk. Water uit de rivier. Wc-huisje buiten. Naast de hut staat een legertent met ongeveer zes bedden. Betaling via Pay pal of contant (NOK 250).

Vårstigen, of het lentepad, in de bergflanken van Drivdalen wordt al in 1182 genoemd als deel van de route die de pelgrims naar Nidaros namen. Het steile smalle pad werd gebruikt als de smeltende sneeuw in het voorjaar de route door het dal onbegaanbaar maakte. De rivier moest verschillende malen overgestoken worden en als het water te zeer was gestegen en de stroming te sterk werd, was dat niet meer mogelijk. Vårstigen werd door al zijn gebruikers gevreesd. Vallend gesteente en een glibberige ondergrond maakten het een hachelijke onderneming voor reizigers zowel te voet als te paard. In de achttiende eeuw werd het pad verbreed en gingen er zelfs rijtuigen met koninklijke passagiers naar boven. Wanneer je nu aan de voet van Vårstigen staat, kun je je nauwelijks voorstellen dat een door paarden getrokken koets boven kwam.